:logo-lvg: | Barbanza
Que en Baroña manda o todo vale non é novo: o castro foi escenario desde o motocrós que se practicaba hai anos entre as vivendas circulares, aos ritos de bruxería que nalgunhas noites de verán realízanse á calor do lume. Pero durante os meses de verán dos últimos tres anos esta indefensión do xacemento traduciuse nunha creativa, e un tanto psicodélica, colleita de pequenas figuras que se alzan con pedras apiladas, e que se localizan dentro da área de protección do castro costeiro.
A orixe desta singular manifestación de enxeño popular, que deriva en creación artística e improvisada, ninguén sabe datalo e explicalo. Os veciños desta xoia do patrimonio arqueolóxico galego non o recordan. Só sábese que alguén o iniciou, e que o efecto chamada converteuse en algo cíclico e rechamante, aínda que tamén prexudicial para o castro, por dous motivos.
O primeiro fundaméntase na catalogación do xacemento e valor de protección do chan sobre o que se levantan estas figuras estilizadas. Aínda que a súa abundancia é maior fose do recinto amurallado, proliferan no espazo intermedio que hai ata a fortificación que marca o inicio do xacemento castrexo, cuxo estado de conservación nesta parte é moi crítico. Xa que logo, o terreo está protexido, pero o asentamento nunca se beneficiou de tal condición, o que, sumado á erosión natural da súa localización, derivou nunha deterioración notable.
O asalto ao castro
Pero ese mecano de pedras en que se converteu o recibidor do castro tamén está presente no barrio principal do poboado -segunda secuela-. Un espazo que o último levantamento topográfico, de decembro do 2010, revelaba que conta con catro zonas comatosas onde as pedras utilizadas para as esculturas son as mesmas que se desprenden das casas. Mentres, os expertos e asiduos a Baroña seguen esperando esa rehabilitación anunciada pola Xunta para executar este verán e que agora se pospuxo ata a chegada do outono.
Relacionadas
Baroña: «agra aberta»
La necesidad de una intervención urgente
Crónica sobre el castro en las X Xornadas de Historia e Cultura: Porto do Son: "Castro de Baroña: Ben de Interese Cultural desde sempre"
A orixe desta singular manifestación de enxeño popular, que deriva en creación artística e improvisada, ninguén sabe datalo e explicalo. Os veciños desta xoia do patrimonio arqueolóxico galego non o recordan. Só sábese que alguén o iniciou, e que o efecto chamada converteuse en algo cíclico e rechamante, aínda que tamén prexudicial para o castro, por dous motivos.
O primeiro fundaméntase na catalogación do xacemento e valor de protección do chan sobre o que se levantan estas figuras estilizadas. Aínda que a súa abundancia é maior fose do recinto amurallado, proliferan no espazo intermedio que hai ata a fortificación que marca o inicio do xacemento castrexo, cuxo estado de conservación nesta parte é moi crítico. Xa que logo, o terreo está protexido, pero o asentamento nunca se beneficiou de tal condición, o que, sumado á erosión natural da súa localización, derivou nunha deterioración notable.
O asalto ao castro
Pero ese mecano de pedras en que se converteu o recibidor do castro tamén está presente no barrio principal do poboado -segunda secuela-. Un espazo que o último levantamento topográfico, de decembro do 2010, revelaba que conta con catro zonas comatosas onde as pedras utilizadas para as esculturas son as mesmas que se desprenden das casas. Mentres, os expertos e asiduos a Baroña seguen esperando esa rehabilitación anunciada pola Xunta para executar este verán e que agora se pospuxo ata a chegada do outono.
Relacionadas
Baroña: «agra aberta»
La necesidad de una intervención urgente
Crónica sobre el castro en las X Xornadas de Historia e Cultura: Porto do Son: "Castro de Baroña: Ben de Interese Cultural desde sempre"
0 comentarios:
Publicar un comentario