:logo-lvg: | Barbanza
Preto de dez corais de Barbanza, repartidas na franxa costeira que vai desde Porto do Son ata Louro, non serían o que son se non fose pola batuta de Domingo Barreiros. Se hai unha na que a súa man foi e segue a ser decisiva, esa é a do Liceo de Noia, pois diríxea desde hai nada menos que 35 anos. Con el, o orfeón noiés sacou á luz tres traballos discográficos e ofreceu ducias de concertos.
Quizais por esta longa relación, o recuncho preferido deste amante da música non podía ser outro que as propias instalacións do Liceo, nas que pasou un número incalculable de horas e ás que segue acudindo, como mínimo, un par de noites á semana. Pero como «recunchos especiais hai moitos», Barreiros non pode deixar de mencionar tamén o cuberto que adecentou e encheu de libros e instrumentos a escasos 25 metros da súa vivenda de Louro.
Alí ten o seu retiro, sobre todo desde que se xubilou, hai un ano. Ata entón, e desde comezos da década dos sesenta, Barreiros Lago dedicábase de cheo ao ensino, aínda que xa foi nesta etapa de docente cando empezou a poñer en práctica os estudos musicais que adquirira no conservatorio de Santiago. Despois de pasar polo ensino de adultos, unha unitaria e o colexio Emilio Navasqües, este muradán entrou a formar parte do plantel de profesores do instituto Serra de Outes desde a súa apertura. Alí empezou a impartir música case por obriga, «pois ninguén quería encargarse desa materia», e permaneceu unha década falando de corcheas e pentagramas.
Domingo compaxinou este traballo co desenvolvemento da súa afección noutros eidos, pois estivo un par de décadas nunha formación de música lixeira e, desde o ano 1976 dirixe a coral do Liceo noiés.
Atraído pola docencia
Aínda que recoñece que é complicado decantarse por unha das dúas facetas, asegura que o labor docente atraíao de xeito especial: «Gustábame moito o contacto cos rapaces e comprobar as súas reaccións inesperadas. Ás veces collían as cousas ao revés e outras, quedábanse coa anécdota e non coa verdadeira esencia da explicación». De feito, sinala que ata o pasado mes de setembro, cando non se tivo que incorporar ao instituto, non se dera conta do que significaba traballar.
Barreiros di que o seu labor á fronte das corais ten moito que ver co mundo do ensino: «Os ensaios son o traballo realmente importante, porque actuacións pode haber unhas vinte por ano, pero encontros para preparalas son dous por semana».
A paixón que sinte pola dirección leva a este muradán a amosarse preocupado polo futuro incerto dos orfeóns en xeral: «Nestes intres pode dicirse que gozan de boa saúde, pero hai un problema a nivel Barbanza, Galicia e España; non hai renovación nas corais por parte da mocidade. Non coinciden os intereses das distintas xeracións e hai un corte coincidindo co período da universidade ou do acceso ao mundo laboral. Logo, é habitual que volvan a integrarse cando pasan á xubilación».
El sabe do que fala, pois hai anos puxo en marcha unha coral infantil no Liceo noiés: «Ao principio funcionou moi ben, pero pouco a pouco foi a menos, ata desaparecer». É que, aínda que a coral desta sociedade lle deu a Barreiros un feixe de motivos para aledarse, tamén lle ocasionou algún que outro momento amargo. O peor foi coincidindo coa escisión que se produciu no seo da agrupación pouco despois do seu ingreso como director: «Eu ensaiaba dous días á semana á coral do Liceo e outros dous á polifónica, xurdida da man dos escindidos. Cando me tocaba dirixir a uns, algúns dos outros torcíanme a cara na rúa e viceversa».
Coa coral noiesa, Domingo Barreiros fixo realidade o soño de gravar tres discos, pero, aínda así, pensa que este número se queda curto: «Gustariame ter gravado máis, o que ocorre é que para facer un traballo de calidade habería que prescindir de actuar unha longa tempada, co fin de preparar os temas a conciencia. O tempo non chega a nada».
Domingo Barreiros Lago
69 anos
Mestre xubilado e director musical
O Liceo noiés, onde leva desde 1976 ensaiando á coral
Quizais por esta longa relación, o recuncho preferido deste amante da música non podía ser outro que as propias instalacións do Liceo, nas que pasou un número incalculable de horas e ás que segue acudindo, como mínimo, un par de noites á semana. Pero como «recunchos especiais hai moitos», Barreiros non pode deixar de mencionar tamén o cuberto que adecentou e encheu de libros e instrumentos a escasos 25 metros da súa vivenda de Louro.
Alí ten o seu retiro, sobre todo desde que se xubilou, hai un ano. Ata entón, e desde comezos da década dos sesenta, Barreiros Lago dedicábase de cheo ao ensino, aínda que xa foi nesta etapa de docente cando empezou a poñer en práctica os estudos musicais que adquirira no conservatorio de Santiago. Despois de pasar polo ensino de adultos, unha unitaria e o colexio Emilio Navasqües, este muradán entrou a formar parte do plantel de profesores do instituto Serra de Outes desde a súa apertura. Alí empezou a impartir música case por obriga, «pois ninguén quería encargarse desa materia», e permaneceu unha década falando de corcheas e pentagramas.
Domingo compaxinou este traballo co desenvolvemento da súa afección noutros eidos, pois estivo un par de décadas nunha formación de música lixeira e, desde o ano 1976 dirixe a coral do Liceo noiés.
Atraído pola docencia
Aínda que recoñece que é complicado decantarse por unha das dúas facetas, asegura que o labor docente atraíao de xeito especial: «Gustábame moito o contacto cos rapaces e comprobar as súas reaccións inesperadas. Ás veces collían as cousas ao revés e outras, quedábanse coa anécdota e non coa verdadeira esencia da explicación». De feito, sinala que ata o pasado mes de setembro, cando non se tivo que incorporar ao instituto, non se dera conta do que significaba traballar.
Barreiros di que o seu labor á fronte das corais ten moito que ver co mundo do ensino: «Os ensaios son o traballo realmente importante, porque actuacións pode haber unhas vinte por ano, pero encontros para preparalas son dous por semana».
A paixón que sinte pola dirección leva a este muradán a amosarse preocupado polo futuro incerto dos orfeóns en xeral: «Nestes intres pode dicirse que gozan de boa saúde, pero hai un problema a nivel Barbanza, Galicia e España; non hai renovación nas corais por parte da mocidade. Non coinciden os intereses das distintas xeracións e hai un corte coincidindo co período da universidade ou do acceso ao mundo laboral. Logo, é habitual que volvan a integrarse cando pasan á xubilación».
El sabe do que fala, pois hai anos puxo en marcha unha coral infantil no Liceo noiés: «Ao principio funcionou moi ben, pero pouco a pouco foi a menos, ata desaparecer». É que, aínda que a coral desta sociedade lle deu a Barreiros un feixe de motivos para aledarse, tamén lle ocasionou algún que outro momento amargo. O peor foi coincidindo coa escisión que se produciu no seo da agrupación pouco despois do seu ingreso como director: «Eu ensaiaba dous días á semana á coral do Liceo e outros dous á polifónica, xurdida da man dos escindidos. Cando me tocaba dirixir a uns, algúns dos outros torcíanme a cara na rúa e viceversa».
Coa coral noiesa, Domingo Barreiros fixo realidade o soño de gravar tres discos, pero, aínda así, pensa que este número se queda curto: «Gustariame ter gravado máis, o que ocorre é que para facer un traballo de calidade habería que prescindir de actuar unha longa tempada, co fin de preparar os temas a conciencia. O tempo non chega a nada».
Domingo Barreiros Lago
69 anos
Mestre xubilado e director musical
O Liceo noiés, onde leva desde 1976 ensaiando á coral
0 comentarios:
Publicar un comentario