15 diciembre 2014

La Caixa Sin-Son 10K

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Nunca estuve en consonancia con Paco do Martelo, primero políticamente hablando y después por lo que me comentaban en casa y mis amigos, algo que también se reproducían en las tabernas, en relación su comportamiento en las asambleas de la comunidad de montes, a las que nunca pude acudir por estar fuera. Si que recuerdo que en la puerta de la iglesia de vez en cuando veía panfletos suyos criticando acciones, sobre todo de dos directivas. La de Veliña y la de Candido, a lo que algunos vecinos decían. (Ya está este de nuevo con su política) o (Se nota que no tiene otra cosa que hacer). También decían cosas peores, que no reproduzco y porque mucha de esa gente ya no está entre nosotros.
Desde hace unos días tengo una visión muy distinta sobre el gracias al material que ha compartido en su blog en recuerdo a un vecino que tristemente nos ha dejado hace unos años y que tampoco salia bien parado de las criticas vecinales.
Si no han pasado por allí, escuchen como eran aquellas asambleas y como se levantaban las actas. No me extraña que leyéndolas después, la gente que no pudo acudir tomase partido, porque yo hice lo mismo confiando en lo que me contaban: http://nebra1.blogspot.com.es/2014/11/in-memoriam-juan-manuel-carleos-paz.html

Anónimo dijo...

Mentir e falseala verdade é a táctica dunha inmensa maioría que se mete no PP, e se os seus antepasados, como é o caso, estiveron na Falanxe, o primeiro que aprenderon foi iso.

Anónimo dijo...

Pois as actas de agora tamén están escritas de carallo. Coma ti pensei que solo era cousa da xente do PP, pero vexo que os do BNG, tamén as moldean á súa maneira, e iso solo é culpa dos secretarios, que son uns titeres en mans dos presidentes. Como son os que máis falan e ás veces fano de máis, polo que escoitei nesa gravación e nas asambleas ás que acudo, pensan que porque no recollan chupámonos o dedo, pensado e así é que as palabras lévaas o vento. O actual está demostrando que non vale, pero válelle moito para o presidente, cousa que non lle pasaba co antecesor. Por iso en canto lle dou a oportunidade chimpouno, porque nunha asemblea tivo que pedirlle perdón a toda unha aldea, por faltarlles ó respecto. En Nebra saben ben que aldea foi.
Cando se debateu o punto limpo faltounos a todos, e como secretario non recolleu nada na acta, despois aproveitou a convocatoria para botarnos a culpa de todo, e polo que sei, nesa ocasión estaba fora, parece que ninguén lle levou a contraria. E así podería reseñar algunha máis.